Cappuccino Brownies

Εάν θυμάστε, πριν δύο πόστ ανακοίνωνα ότι με έχει πιάσει μανία με τα κέικ, γι' αυτό θα συνέχιζα το νέο μου χόμπι-κέικ με ένα νηστίσιμο, μιας και είμαστε στη Σαρακοστή. Όχι, εγώ δε νηστεύω, αλλά επειδή η αδερφή μου τα τελευταία χρόνια νηστεύει για 50 ολόκληρες μέρες τα πάντα (!), σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να δοκίμαζα και μία πιο λάιτ εκδοχή. Έτσι, για να μην τα τρώω όλα μόνη μου. Έλα όμως που η αδερφή μου από χθες κάνει βόλτες στο Μπέργκαμο (είπαμε, η rayanair είναι θεά). Αυτό σημαίνει ότι μπορώ να δημιουργήσω ελεύθερα και, γιατί όχι, επηρεασμένη από τον αέρα της Ιταλίας.
Πριν δύο ώρες μου ήρθε η ιδέα και voila, γράφω ήδη το πόστ για το γλυκάκι που είναι ξάπλα στο τραπέζι της κουζίνας: Cappuccino Brownies. Στην Ιταλία ο καπουτσίνο δεν είναι είδος πολυτελείας όπως εδώ, ενώ η γεύση του αλλά και η ποιότητά του είναι κλάσης ανώτερα. Όσο για το αφρόγαλα είναι σαν ένα σύννεφο σαντιγής που δημιουργεί χαριτωμένα "μουστάκια" στην άκρη του χείλους.
Η βάση αυτού του μπράουνι δεν έχει κακάο, όπως σε προηγούμενες συνταγές που έχω δώσει, αλλά σοκολάτα. Επειδή όμως εμένα μου αρέσει η πικρή σοκολάτα φρόντισα και έβαλα σοκολάτα 85% κακάο. Αν εσείς είστε του πιο γλυκού, βάλτε μία απλή. Επίσης συνιστώ να προσέξετε την ποιότητα του καφέ που θα βάλετε, ώστε να δώσει ωραίο άρωμα. Εγώ έβαλα εσπρέσο ντεκαφεινέ από τα Starbucks που έχει πλούσια γεύση και έντονο άρωμα. Η συνταγή ανήκει στην Amandeleine, εγώ το μόνο που έκανα είναι το ότι αφαίρεσα λίγη ζάχαρη. Τα μπράουνις γίνονται εύκολα και γρήγορα, χωρίς τη χρήση μίξερ. Είναι μαλακά στη βάση τους και πολύ γευστικά. Απολαύστε...

Cappuccino Brownies

113 γρ. βούτυρο σε κυβάκια
85 γρ. σοκολάτα τεμαχισμένη
1 1/2 κούπας ζάχαρη (έβαλα 1 1/3)
3 αβγά
2 κουταλιές καφέ εσπρέσσο σε σκόνη
1/4 κουταλάκι αλάτι
1 1/2 κουταλάκι εκχύλισμα βανίλιας
3/4 κούπας αλεύρι

Για το γλάσο
170 γρ. άσπρη σοκολάτα
5 κουταλιές κρέμα γάλακτος

κανέλλα για το πασπάλισμα

Προθερμάνετε το φούρνο στους 165 βαθμούς.
Βάλτε σε μπεν μαρί τη σοκολάτα με το βούτυρο και ανακατέψτε μέχρι να λιώσουν και να ομογενοποιηθούν.

Αποσύρετε το κατσαρολάκι από τη φωτιά και ρίξτε τη ζάχαρη. Ανακατέψτε. Αφήστε λίγο να πέσει η θερμοκρασία και προσθέστε ένα ένα τα αβγά, ανακατεύοντας μετά από το κάθε ένα μέχρι να απορροφηθεί. Προσθέστε τον καφέ, τη βανίλια και το αλάτι. Έπειτα βάλτε και το αλεύρι.

Ανακατέψτε. Απλώστε αλουμινόχαρτο στο σκεύος που θα χρησιμοποιήσετε και ρίξτε μέσα το μείγμα.

Ψήστε για περίπου 30  λεπτά. Θα πρέπει το μπράουνι να είναι μαλακό και αν βουτήξετε μέσα ένα μαχαίρι να βγαίνει σχεδόν καθαρό.

Αφήστε το μπράουνι να κρυώσει και ξεφορμάρετέ το.

Βάλτε πάλι σε μπεν μαρί τη λευκή σοκολάτα τεμαχισμένη μαζί με την κρέμα γάλακτος. Προσέξτε να μην ανέβει πολύ η θερμοκρασία γιατί θα καεί η σοκολάτα! Όταν λιώσει η σοκολάτα αφήστε την για περίπου είκοσι λεπτά να κρυώσει, ώστε να πήξει λίγο και να μπορεί να απλωθεί πιο εύκολα πάνω από το brownie.

Στρώστε το γλάσο πάνω από το μπράουνι, πασπαλίστε με κανέλλα και είστε έτοιμοι! Περιττό να πω ότι ταιριάζει έξοχα με ένα φλιτζάνι καφέ...

ROMAντικό τριήμερο

Όπως βλέπετε, ο Μάρτης δεν ήταν ο μήνας των αναρτήσεων. Και πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού το έριξα στα ταξιδάκια; Γιατί τα ταξιδάκια δε συνεπάγονται μόνο διακοπές αλλά και έξτρα δουλειά που συσσωρεύεται τόοοσο εύκολα και πρέπει να διεκπεραιωθεί το συντομότερο. Μέσα στο μήνα που ακόμα δεν έχει φύγει πήγα για τετραήμερο στην Αθήνα και για τριήμερο στη Ρώμη. Εμείς οι νησιώτες μια ζωή ήμασταν σχεδόν καταδικασμένοι στην απομόνωση που μας επιβάλλει η θάλασσα. Σημειώστε ότι για να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό (πολλές φορές και στο εσωτερικό) πρέπει να κάνουμε ενδιάμεση στάση στην Αθήνα, να αλλάξουμε αεροπλάνο και έτσι να χάσουμε, εκτός από τα ωραία μας λεφτουδάκια, την ώρα μας. Να γίνω πιο περιγραφική; Ωραία λοιπόν! Για ένα ταξίδι, για παράδειγμα, στην Κύπρο πρέπει να πάρουμε την πτήση των 7.00 ή των 10.00, να προσγειωθούμε στην Αθήνα, να αλλάξουμε αεροπλάνο μετά από κάποιες ώρες και τελικά να φτάσουμε στη Λάρνακα κατά τις 17.00. Όσο για το κόστος; Αν το σκέλος Αθήνα-Λάρνακα κοστίζει π.χ. 90 ευρώπουλα, εμείς υποχρεωνόμαστε να πάρουμε την "προσφορά" των 150 ευρώ, μιας και στις διαδρομές προστίθεται και το Ρόδος-Αθήνα!

Ευτυχώς, τον τελευταίο καιρό τα πράγματα αλλάζουν σιγά σιγά-μη φανταστείτε βέβαια ότι μας λυπήθηκαν οι εγχώριες αεροπορικές εταιρείες-χάρη στη σύνδεση της Ρόδου με ευρωπαϊκούς προορισμούς μέσω της Rayanair, ιταλικής αεροπορικής εταιρείας. Φιλότιμες ήταν και οι προσπάθειες της Εasyjet, της Jetair όπως και της Transavia όμως η Rayanair μας πρόσφερε όχι μόνο πολλούς προορισμούς (τους οποίους συνεχώς αυξάνει) αλλά και πολύ χαμηλές τιμές. Τόσο χαμηλές που δε συμφέρει να πας Αθήνα για σαββατοκύριακο αλλά Ρώμη. 

Προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο Ciampino είκοσι λεπτά πριν από την προγραμματισμένη μας άφιξη την Κυριακή το απόγευμα. Σε 40 λεπτά ήμασταν στο ξενοδοχείο, αφήσαμε τα μπαγκάζια και αμέσως ξαμοληθήκαμε στην ιταλική πρωτεύουσα. Με έκπληξη διαπιστώσαμε ότι αν και Κυριακή απόγευμα τα μαγαζιά τους ήταν ανοιχτά, κόσμος και κοσμάκης παρέλαζε μπροστά από τις βιτρίνες, οι οποίες ως επί το πλείστον είχαν πανέμορφα κομμάτια με τριψήφιες ή τετραψήφιες τιμές. Εννοείται ότι επιδόθηκα σε window shopping που αποδείχτηκε πολύ οικονομικό.

Αλήθεια, εσάς τί σας έρχεται στο νου όταν ακούτε τη λέξη 'Ιταλία'; Όποιος δε σκέφτεται εσπρεσάκια, πίτσες, μακαρόνια και τιραμισού καλύτερα να κλείσει αυτό εδώ το μπλογκ :-) Γιατί εγώ, από τη στιγμή που πάτησα σε ιταλικό έδαφος δεν έβλεπα τη στιγμή να γευτώ την ιταλική καρμπονάρα και όλες τις άλλες θεσπέσιες ιταλικές λιχουδιές. Χάρη στην Άντζελα και στην Κατερίνα πήγα με τις σημειώσεις παραμάσχαλα, αρχίζοντας από το Piccolo Arancio. Το 'μικρό πορτοκάλι' βρίσκεται σε ένα μικρό, γραφικό δρομάκι πολύ κοντά στη Fontana di Trevi. Η Mara και ο Carlo μαγειρεύουν σε αυτή τη μικρή, σχεδόν οικογενειακή τρατορία αποκλειστικά ιταλικές νοστιμιές. Εμείς αρχίσαμε με την τηγανιτή αγγινάρα, τις κροκέτες με κολοκυθάκια και μοτσαρέλα και περάσαμε στην Καρμπονάρα, στις ταλιατέλες με μανιτάρια και στα λαζάνια με αγγινάρα. Γενικά η αγγινάρα παίζει πολύ στην Ιταλία. Θα τη βρείτε πάνω σε πίτσες, ως συνοδευτικό κυρίως πιάτων, ως ορεκτικό αλλά και ως "κράχτη" στην είσοδο εστιατορίων.

Υπήρχε περίπτωση να μη φάμε γλυκάκι την πρώτη βραδιά; Η Mara φτιάχνει μόνη της το Τιραμισού και το στήνει επί τόπου στο πιάτο, για να είναι αφράτο και όχι νερουλιασμένο. Ίσως να ήθελα λίγο πιο έντονη τη γεύση του καφέ, αλλά και πάλι δε με χάλασε. Piccolo Arancio, Vicolo Scanderberg, 112. Tel. 0606786139 (κλειστό Δευτέρα).

 

 

 

 

Μετά από μία κουραστική μέρα, έχοντα αλωνίσει σχεδόν όλη την πόλη κοντοσταθήκαμε για καφεδάκι στο πόδι και μίνι γλυκάκι, πίσω από το Κολοσσαίο, σε ένα νεανικό, ευχάριστο χώρο, στο. Ευρώ και εσπρεσσάκι, ντεκαφεϊνάτο για μένα.Cristalli di Zucchero, Via di Val Tellina, 114 & Via di San Teodoro, 88. www.cristallidizucchero.it

Η πολύωρη επίσκεψή μας στο Βατικανό έκλεισε με μεσημεριανό φαγητό στο Gran Caffe Esperia. Βρίσκεται στο τέρμα της γέφυρας Cavour. Εκεί, εκτός από τα υπέροχα πανίνι, είχε σελφ σέρβις για φαγητό. Τεράστια ποικιλία λαχανικών, πρώτων πιάτων, πιο περιορισμένη στα κυρίως. Θεϊκά ήταν τα καραμελωμένα μικοσκοπικά κρεμμυδάκια, τα βραστά σπαράγγκια, οι μαγειρευτές αγγινάρες αλλά και τα απλά λαζάνια με ντομάτα και μοτσαρέλα. Πολύ πολύ νόστιμο και το κομματάκι τιραμισού, σε πιο 'τουρτοειδή' βερσιόν από την κλασική εκδοχή. Εξαιρετικός και ο λογαριασμός που όταν ήρθε τρίβαμε τα μάτια μας νομίζοντας ότι κάποιο λάθος έγινε...Gran Caffe Esperia, Lungotevere dei Mellini n. 1. Tel. 06632110016. www.antoniniroma.it

 Ένα από τα πράγματα που μου άρεσαν στην ιταλική γαστρονομική κουλτούρα είναι η έναρξη κάθε γεύματος όχι μόνο με ψωμί αλλά και με τα παραδοσιακά τους μακρόστενα κριτσίνια, με απλή γεύση ή γεύση δεντρολίβανο. Ανοίγουν την όρεξη με τον καλύτερο τρόπο!

Στο εστιατόριο Emiliane Colline μας έστειλε η αδερφή μου. Για να φας εκεί πρέπει να έχεις κάνει κράτηση είτε για τις 7.30 είτε για τις 9.30. Εκεί δοκίμασα το πιο ωραίο καρπάτσιο, σε μερίδα-όχι σε ορεκτικό. Για όσους δεν κατέχουν από καρπάτσιο, πρόκειται για πολύ λεπτές φέτες μοσχαρίσιου φιλέτου, ωμού, που είναι μαριναρισμένες σε λάδι και λεμόνι. Το πιάτο συνοδευόταν από baby ρόκα και κομμάτια παρμεζάνας, εξαιρετικός συνδυασμός. Το κρέας ήταν υπέροχα τρυφερό, έλιωνε στο στόμα. Επειδή, προφανώς, το πιάτο ετοιμαζόταν εκείνη τη στιγμή, μού έφεραν για όση ώρα θα περίμενα & προκειμένου να τρώω κάτι μαζί με τους υπόλοιπους αυτήν εδώ την τρυφερή μοτσαρέλα από μπουφάλα. Αν αναρωτιέστε για τα πιάτα των άλλων ήταν επίσης νόστιμα, ξεχωρίζοντας τα ραβιόλια γεμιστά με ρικότα και σπανάκι και αρωματισμένα με φασκόμηλο. Η μινεστρόνε ήταν αξιοπρεπέστατη και πλούσια, το ίδιο και η μπολονεζ, μακαρονάδα με κιμά ελληνιστί.

Emiliane Colline, Via Avignonesi, 22. Tel. 064817538

Ωραίο καφεδάκι ήπιαμε και στο πασίγνωστο Cafe Greco, που ήταν δίπλα από το ξενοδοχείο μας. Τα γλυκά του φαινόντουσαν σλούρπ, αλλά ελλείψει χρόνου τα παρακάμψαμε. Επίσης παρακάμψαμε και τα παγωτά για τα οποία φημίζονται οι γείτονές μας, αν και νομίζω ότι μετα τα παγωτά GROM που δοκίμασα στο Μιλάνο, δε θέλω να ασχοληθώ με νέες gelatoέρευνες. Για το τέλος αφήνω ένα μικρό σχόλιο για την πίτσα που φάγαμε στο πόδι, στο Fior Fiore, στη Via della Croce. Δε με ενόχλησε το ότι το ζυμαράκι ήταν πολύ λεπτό, όσο το ότι είχε πολύ λάδι. Ίσως και να μην ήταν αντιπροσωπευτικό το μέρος που διαλέξαμε...
Όμως μιας και η Ryanair μας φροντίζει πλέον, όλο και κάποιο από τα προσεχή τριήμερα θα "πεταχτούμε" προς Ιταλία μεριά για να εμπλουτίσουμε το γαστρονομικό μας ρεπερτόριο...Σωστά;

Red Velvet Cake

Νομίζω ότι τελευταία είμαι κεϊκόπληκτη. Δε μπορώ να εξηγήσω διαφορετικά το γεγονός ότι δε σκέφτομαι τίποτα άλλο για γλυκό εκτός από κέικ…Πρώτα ήρθε το carrot cake, τώρα στο ψυγείο μας φυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού το Red Velvet Cake, ενώ είμαι σχεδόν σίγουρη ότι και το επόμενο ποστ θα ανήκει σε αυτή την κατηγορία, ίσως σε μια πιο νηστίσιμη εκδοχή. Οψόμεθα!

Τι πάει να πει Red Velvet Cake και από πού ξεφύτρωσε; Αρχικά, να εξηγήσω ότι πρόκειται φυσικά για αμερικάνικη πατέντα. Οι άνθρωποι, έχουν παράδοση στα κέικ και μάλιστα τα φτιάχνουν λαχταριστά, πλούσια, νόστιμα και σε ένα σωρό διαφορετικές βερσιόν. Το κέικ αυτό το εντόπιζα σε διάφορα σάιτ κυρίως ως εορταστικό για τη μέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Αμερικάνικες μπούρδες δηλαδή, γι’ αυτό και δεν έτυχε να ασχοληθώ με το θέμα. Πώς έγινε και το είδα με άλλο μάτι; C’est simple, που λένε και οι φίλοι μου οι γάλλοι: μια επίσκεψη στο Cake Κολωνακίου την προηγούμενη Κυριακή ήταν αρκετή για να μου μπει η ιδέα. Στις βιτρίνες του καφέ εκτός από τα διάφορα γνωστά κεκάκια είχε και ένα άσπρο εξωτερικά αλλά κατακόκκινο εσωτερικά είδος που μου κέντρισε το ενδιαφέρον. Στρόφαρα διαβάζοντας το καρτελάκι. «Ώστε, ήρθε η ώρα να το γευτώ», είπα και το έκανα. Μη φανταστείτε ότι πρόκειται για κάτι το σούπερ ιδιαίτερο, περισσότερο εντυπωσιάζει το χρώμα, το οποίο οφείλεται σε χρωστικές. Όμως δε μπορώ να παρακάμψω το γεγονός ότι ήταν ένα πολύ αφράτο κέικ με υπέροχη επικάλυψη (frosting) κρέμας τυριού. Σαν το frosting του carrot cake στο προηγούμενο ποστ.

Μετά το μακροβούτι στο διαδίκτυο, κατέληξα σε αυτήν εδώ τη συνταγή κάνοντας προσθαφαιρέσεις. Όπως παρατηρείτε το εκπληκτικό είναι πως έχει πολύ λίγη λιπαρή ύλη και μόνο δύο αβγά. Και πώς στο καλό φουσκώνει και γίνεται τέλειο; Προφανώς οφείλεται στην αντίδραση μεταξύ σόδας και ξιδιού που ενισχύει τη διόγκωση. 

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, εμένα το κέικ μου δεν έγινε και τόσο κόκκινο, μιας κι εδώ δεν είμαστε Αμέρικα για να έχουμε τη χαρά να διαλέγουμε μεταξύ πολλών και διαφορετικών ειδών χρωμάτων ζαχαροπλαστικής. Γι’ αυτό αρκέστηκα σε ένα φιαλίδιο κόκκινου χρώματος που είχα αγοράσει από το Παρίσι, που τι να σου κάνει μπροστά στις αμερικάνικες συνταγές οι οποίες απαιτούν ένα ολόκληρο μπουκάλι χρωστικής (και πολλά συντηρητικά παράλληλα). Εμείς αυτά έχουμε, με αυτά θα πορευτούμε. Το λοιπόν:

Red Velvet Cake

120 γρ. μαργαρίνη

1 ½ κούπα ζάχαρη

2 αβγά

1 κούπα ξινόγαλο

2 ½ κούπες αλεύρι

3 κουταλάκια κακάο

1 κουταλάκι αλάτι

1 κουταλάκι σόδα

1 κουταλάκι ξύδι

Μπόλικες σταγόνες κόκκινου χρώματος

Για το γλάσο

300 γρ. τυρί κρέμα 

1 κούπα ζάχαρη άχνη

110 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου

1 λοβό βανίλιας (τα σποράκια)

Προθερμάνετε το φούρνο στους 175 βαθμούς. Σε μία λεκάνη ανακατέψτε κοσκινισμένο το αλεύρι, το κακάο και το αλάτι.

Χτυπήστε στο μίξερ καλά τη μαργαρίνη με τη ζάχαρη, χρησιμοποιώντας την κουκουνάρα. Επειδή η ποσότητα της μαργαρίνης είναι λίγη θα πρέπει συχνά να μαζεύετε με μια σπάτουλα το υλικό γύρω από τον κάδο σταματώντας και ξαναξεκινώντας το μίξερ. 

Προσθέστε ένα ένα τα αβγά μέχρι να απορροφηθούν. Αφήστε τα να χτυπηθούν καλά και προσθέστε τη χρωστικής. 

 Αλλάξτε την κουκουνάρα με το Κ εργαλείο. Σε δόσεις, ρίξτε εναλλάξ τα στερεά υλικά και το ξινόγαλο αρχίζοντας και τελειώνοντας με το υγρό. Σταματήστε το μίξερ.

Σε ένα μπολάκι ανακατέψτε τη σόδα με το ξύδι και ρίξτε το μέσα στο μείγμα σας ανακατεύοντας με μία σπάτουλα και κάνοντας τις κινήσεις «διπλώματος» όπως σε μία μαρέγκα.

Βάλτε το μείγμα σε βουτυρωμένη-αλευρωμένη φόρμα ή σε φόρμα ντυμένη με αντικολλητικό χαρτί.

Ψήστε για 40 λεπτά περίπου. Ελέγξτε ότι το κέικ είναι έτοιμο βυθίζοντας ένα μαχαίρι στο κέντρο του. Αν βγει καθαρό σημαίνει ότι έχει ψηθεί. Αφήστε το να κρυώσει καλά πριν το ξεφορμάρετε και πριν του βάλετε το frosting.

Για να φτιάξετε το γλάσο χτυπήστε στο μίξερ καλά όλα τα υλικά μέχρι να αφρατέψουν. Απλώστε το πάνω από το κέικ ή, για πιο πλούσια γεύση και ανάμεσα. Εγώ δεν το έκοψα στη  μέση αυτή τη φορά, αλλά ήταν τέλειο. Διατηρείται στο ψυγείο αλλά σερβίρεται σε θερμοκρασία δωματίου. Γι' αυτό, πριν το καταβροχθήσετε καλό είναι να το έχετε αφήσει εκτός ψυγείου για κανένα μισάωρο με μία ώρα.